वासनांचे संगे जन्म हा झाला..... सद्गुरू संगे मोक्ष हा मिळाला.....

आज आपल्याला वासनांची व अविचाराची इतकी सवय होत जाते की..... इच्छा असूनही मांगल्याचा आणि सौंदर्याचा जन्म मूळी अशक्यच होऊन बसतो.... आपल्याच हातानी आपल्याला जखडून ठेवतो..... आणि जसे जसे जखडले जातो, तसे तसे ' सत्य ' आपल्या पासून अधिकच दूर जाते....

आज माणसाने केवळ परिस्थितीचा गुलाम होणे फार वाईट..... हि झाली निराशाजनक विचारधारा जी आपल्या संस्कृतीला मान्य नाही...... योगायोगाने वाईट वातावरणात/ परिस्थितीत जन्म झाला असला.... तरी पण मानुस स्वतःचे ध्येय उच्च आणि दृष्टी उन्नत ठेवील तर तो मांगल्याकडे जाऊ शकतो.... अशीच भारतीय संस्कृतीची धारणा आहे....

यासाठी उदाहरण म्हणजे..... चिखलात राहूनही ऊर्ध्व दृष्टी राखून सूर्योपासना करणारे कमळ ही गोष्ट किती सरळपणे समजावते आहे.... कमळाला चिखलात निर्माण करून देवाने आपल्याला आहे त्या परिस्थितीत निरपेक्ष जीवन जगण्याच्या प्रेरणेचे आगळे दर्शन घडविले आहे नाही का..?..... तसेच कमळ हे सौंदर्याचेही प्रतीक आहे..... कवींनी मानवाच्या प्रत्येक अंगाला कमळाची उपमा दिलेली आहे..... भगवंताच्या अवयवांनाही कमळाची उपमा देऊन ऋषीमुनींनी त्याचे पूजन केले आहे....

सारांश, कमळ म्हणजे अनासक्तीचा आदर्श, मांगल्याचा महिमा, प्रकाशाचे पूजन, सौंदर्याची निर्मिती आणि जीवनाचे दर्शनच होय.....  आता आपल्याला आपले जीवन सुधारायचे.... मग यावेळी आपल्याला उपयोगी पडते ते नामस्मरण आणि आपले गुरुदेव.....

आपले गढूळ जीवन अशा सद्गरुच्या सहवासात निर्मळ होऊ लागते..... आपल्या जीवनी प्रकाश येतो.....  बघा ना, आईबाप देह देतात, जन्म देतात..... परंतु या मातीच्या देहाचे सोने कसे करावे, हे सद्गुरू शिकवितो..... जसे भौतिक शास्त्रांतील गुरू मातीची माणके बनवितील.... तसेच आपले सद्गुरू आपल्या जीवनाच्या मातीची माणिक-मोती बनवितो, पशूचा मनुष्य करतो..... आपल्याला वैचारिक जन्म देतो, सत्यसृष्टीत आणतो.....

सद्गुरूला शरण जा... त्याची आळवणी करा....
उदारा जगदाधारा देई मज असा वर | स्व-स्वरुपानुसंधानी रमो चित्त निरंतर.....
काम-क्रोधादिका थारा मिळो नच मदन्तरी | अखंडित वसो मूर्ति तुझी श्रीहरी साजिरी.....

ॐ श्री गुरुदेव दत्त .....